Situatie Seversk – noodhulp nabij de frontlijn

Afgelopen zaterdag (28-03) was in Merefa broeder overleg over de actuele situatie nabij de frontlijn. Onder andere de situatie in Seversk werd besproken. Hoe de situatie daar is, werd ervaren door onze hulpcoördinator Johan Boeder, die deze stad begin maart nog bezocht. Wat hij hierover achreef aan het bestuur, volgt hieronder:

Bezoekverslag 4 maart.

De stad Seversk lieten we weer achter ons. De Heere bewaarde ons. Op negen punten baden we met mensen, spraken over Gods Woord en deelden hulp (water, brood, vitaminedrank, medicijnen). We zagen en hoorden rondom de verschrikking van deze oorlog. Plaatsen waar we in september nog stonden waren helemaal weggevaagd. Sindsdien zijn er elke week doden.

Deze keer komen we in meer kelders, en ruines. In de middag gaan we van de hoogbouw de spoorlijn over naar wat laagbouw. We staan dit keer buiten. Ik lees net psalm 142 en dan horen we suizen. Ieder kijkt op, weer suizen en weer. Dan aan de andere kant bij de hoogbouw. Drie zware explosies, vliegtuigbommen. Onmiddellijk denken we aan hen waar we net nog waren. Zou het hen geraakt hebben? We spreken, bidden. Bidt om ontferming en vrede. We gaan toch nog terug naar andere kant van de laagbouw. Een vrouw moet dringend medische behandeling hebben. We brengen haar naar het ziekenhuis. In de schemer, lichtend gedoofd rijden we stilletjes en moe terug. Sluip door kruip door door de velden…Bericht dat voorganger Vladimir Ilyushin stuurde. Zo ervaarde hij het deze vierde maart: ” Met onze aanwezigheid herinnerden we hen er nogmaals aan dat God liefdevol naar hen omziet….

De goede God beschermde ons, tijdens ons verblijf in de stad.
Mensen luisterden gewillig naar het Woord en bogen hun hoofd in gebed… De enigen die nog in de stad wonen, zijn degenen die absoluut nergens naartoe kunnen. Meestal zijn dit ouderen en gehandicapten.

Ik verliet de stad met het gevoel dat het de laatste keer was, ik weet niet of dat waar is… Het hart bleef gedeeltelijk bij de mensen die daar achterbleven, alsof het gedoemd was om gedood te worden…
Bij elk bezoek worden het er minder en minder. Sommigen sterven op straat, anderen liggen onder het puin…
Bid voor de mensen die nog leven, zodat zij zich tijdens hun leven tot God kunnen wenden en gered kunnen worden…”