Reis bestuur frontlinie Oekraïne (8)

Vrijdag 13-09

Om 7.15 zijn we, met de nodige pakketten, al onderweg, de 120 km lange rit naar front-spookstad Kupiansk. Wij, dat zijn 2 Oekraiense broeders en de 2 Nederlanders. Vanwege risico geen groot team, en zonder meisjes voor o.a. het zingen. Onderweg in Tsjuhuev doen we nog extra inkopen voor de maaltijd. Een vrouw die mee wil naar Kupiansk krijgt een lift.

Kupiansk en nabijheid liggen serieus onder vuur – hoorbaar…. continu. De kerk heeft 2x sinds ons bezoek in mei zeer nabij inslag gehad. Dak bijgebouw weggevaagd. De diensten zijn in kelder, in kerkzaal te onveilig. Ook gebouwen rondom zien er wat “anders” uit dan in mei. De dienst begint om 10.00. Acht leden van de eigen gemeente, en 25 ongelovigen. We houden een evangelisatie bijeenkomst, om daarna koffie/thee met de hoorders te drinken. Vervolgens delen we hulp uit op het pleintje voor kerk.

Het is 12.35 – zo, uit het niets een enorm zware ” klap”. Erg dichtbij. Ja, dit is Kupiansk. Samen warm eten, en dan op pad naar nederzetting aan NO kant van Kupiansk. Dienst buiten onder de bomen, 12 hoorders, allen ouderen, luisteren met aandacht. Rondom in de huisjes veel soldaten. Op achtergrond telkens frontgeluid. Lang nagepraat met mensen, vertellen ze over hun persoonlijke tragedies: kinderen in Polen of Duitsland. Of, hoewel maar 40 km verder, in Rusland, onbereikbaar.

Bij een blokpost wordt ons gevraagd soldaat een lift te geven. Al snel is hij met de broeder in ernstig gesprek verwikkeld….