Reis bestuur frontlinie Oekraïne (5)

Dinsdag 10-09

Vroeg op, met 4 andere broeders gaan we naar de bedreigde stad Pokrovsk. Ca. 300 km rijden van Merefa. Rugzak mee want we slapen in Donetsk gebied, omdat we woensdag Slovjansk en Lyman willen bezoeken.

Na 4 uur, en langs vele blokposten reden we het Pokrovsk rayon binnen. De stad van het verhaal van de “verdwenen vader” . De dienst begint pas om 12.00 uur. Want er is spertijd… te voet of op fiets mag je alleen tussen 11.00 en 15.00 uur op straat komen. Pokrovsk, is een bedreigde stad. Het front ligt 8 km verder. Geen moment is het stil buiten, een continu “onweer”. En toch… Gods Woord klinkt ook hier nog, “heden zo ge Mijn Stem hoort”. De Heere was in het midden.

Buiten stromen evacuees, politie met omroepautos, militairen. We tellen 60 bezoekers, veelal ongelovigen. Aan eind verdelen we hulp (winkels dicht). De broeder vertelt dat bij hem niet eerder Duitsers of Hollanders kwamen, wel support via US organisatie. Boven Pokrovsk hangt dreiging, en wordt meer en meer spookstad. Toch alles goed intact nog, maar frontgeluid gaat dag en nacht door.

Het voelde niet al te bedreigend op zich. Om 16.00 uur tweede dienst in buurdorp Belitskoe, met ca 70 ongelovigen, plus hulpuitdeling. Veel mensen zeggen ons: we blijven, willen perse niet evacueren. Maar in Pokrovsk spraken we oud echtpaar, uit Mirnograd 6 km verderop, die konden niet terug. Ze zeiden: toen we weg gingen stond ons huis nog als enige, maar we kunnen niet terug , en voegde de vrouw toe, ja, zelfs als het huis er nu nog is, dat weten we niet. Morgen zijn we hier ook in de buurt. Er wordt hier volop Russisch gesproken en gepreekt. Na tweede dienst wat terug gereden richting Slovjansk, daar brengen we de nacht door.